Movietraxx 15

The Sound Of Music

Na haar glansrol als toverende nanny, Mary Poppins, veroverde Julie Andrews definitief de wereld als Maria, de excentrieke en levendige ex-non/gouvernante die het hart van de strenge patriarch Christopher Plummer sneller doet slaan in de legendarische, hartverwarmende en uiterst clichématige THE SOUND OF MUSIC.

Dit is zonder enige twijfel mij favoriete gezinsfilm! Wat hou ik toch van deze gezellige film, van dit unieke gezin, van die catchy liedjes en van dat betoverende begin en einde! Veel critici kunnen het niet laten om deze film ronduit met de grond gelijk te maken, andere zijn wat subtieler, maar ik ben gewoonweg eerlijk: Ik hou van The Sound Of Music! Wie niet? Ik geloof er geen snars van dat al die critici ook niet gezellig met de kindjes voor de buis gaan zitten als deze film weer eens zijn jaarlijkse tv-verschijning maakt. Ik beweer natuurlijk niet dat het hoogstaande cinema is, integendeel het is zo veel meer! Ik ga zelfs de plot niet uitleggen, want ik ken niemand die dit verhaal niet kent en ik wil het me ook niet inbeelden dat er zulke mensen op deze aarde rondwandelen, tenzij natuurlijk ergens in de bosjes in Namibië, in een grot op een onbekend eiland of middenin een onmenselijke hete woestijn.

Ik ga het dus maar meteen over de muziek hebben en die is hartverwarmend. Al in de muziekles maakt iedereen kennis met de simpelste melodie uit de film “Do-Re-Mi” en of u het liedje nu in het Engels of in het Nederlands meezingt, het blijft een hit! Als ik “My Favorite Things” hoor, dan wordt ik meteen melancholisch, maar op een positieve manier. Ik beeld me in dat ik samen met Andrews en de kinderen vertel over al die kleine dingen die het leven uniek maken. De scene waarin ze samen poppenkast spelen en "The Lonely Goatherd" zingen is niet alleen uiterst amusant maar ook zeer vertederend. Wie wil zijn kinderen zo niet zien uitblinken…? En hoewel "So Long, Farewell" en "Edelweiss" met steeds weer tot enkele traantjes in mijn ooghoeken dwingen is mijn favoriete liedje uit deze musical, het duet van Daniel Truhitte en Charmian Carr. Toen ik klein was en ik keek naar het fragment waarin ze samen "Sixteen Going on Seventeen" zingen, wenste ik dat ik Liesl was en ook mijn eerste, echte romance beleefde.

Jullie merken het waarschijnlijk wel dat ik niet sceptisch kan zijn over deze film. Zoals vele mensen ben ik ermee opgegroeid en zou het niet over mijn hart kunnen krijgen deze film uit mijn collectie te verwijderen.