The wizard of OZ

Nog 4 maanden te gaan voor het einde van het jaar en dat is precies genoeg om jullie alles – maar dan ook alles – te vertellen over mijn favoriete musicals. September wordt “Musical Madness: The Beginning” want om iets écht te appreciëren moet je de roots ervan kennen. Het is waar dat de meeste musicals hun origine kennen op de planken maar aangezien ik nog nooit naar Broadway of The West End geweest ben, houd ik het bij de – voor iedereen beschikbare – filmversies.

Net zoals kleine, onschuldige Dorothy Gale samen met haar trouwe hond Toto, vind je – sinds 1939 voor de Amerikaanse bevolking en sinds 8 augustus 1946 voor de Belgen – aan het einde van ‘The Yellow Brick Road’ niemand minder dan de wonderbaarlijke, ongeëvenaarde, mysterieuze WIZARD OF OZ. Wacht, wacht, wacht,… ik weet het, dit verhaal kenden mensen al via het boek van L. Frank Baum en er was ook al een verfilming geweest in 1910, maar ik weet ook – net als iedere fan – dat de versie uit 1939 die ik hier nu bespreek zonder twijfel de beste is. Toegegeven, Dorothy’s muiltjes zijn niet meer zilver zoals voorheen, maar wel Technicolor rood en haar bezoek aan Oz is nog slechts een droom in plaats van werkelijkheid… Maar vinden we dat erg? Helemaal niet!

Ik wil zeker niet hypocriet zijn, dus geef ik meteen toe dat ik deze film slechts recent ontdekt heb. Ik wist van zijn bestaan af, dat zeker, hoe kan het ook anders met al die verwijzingen in boeken, films en tv-series, maar toch had ik hem nog nooit gezien. Wat hield me tegen? Cynisme waarschijnlijk en de gedachte dat een kinderfilm uit de jaren stillekes niet veel soeps kon zijn. Maar wat heb ik me vergist zeg! Wat een prachtfilm! Wat een verhaal! Wat een muziek! Wat een sfeer! Wat heb ik gelachen, geweend en genoten! Aangezien ik het verhaal helemaal niet kende, zat ik de hele film door op het puntje van mijn stoel: toen Dorothy haar lieve Toto moest weggeven, toen ze samen wilden weglopen, toen de tornado voorbijraasde en toen ze uiteindelijk in een volledig onbekende wereld terechtkwam, met heksen, feeën, dansende dwergen en zingende bloemen. Maar toen Dorothy en haar nieuwe vrienden, na een vreemd en vermoeiend avontuur, bij de Tovenaar van Oz aankwamen en de Leeuw besefte hoe moedig hij wel is, de Vogelverschrikker ontdekte hoe slim hij wel is en de Tinnen Man voelde hoeveel zijn hart klopt voor anderen kon je niet anders dan blij een zucht slaken. Voor de eindaftiteling geraakte Dorothy gelukkig ook nog terug thuis in Kansas bij haar Uncle Henry en Auntie Em, dankzij haar – nieuw verworven – rode robijnen muiltjes en het krachtige “There’s no place like home”.

Over de muziek in deze betoverende familiefilm zal ik heel kort en duidelijk zijn: Bekijk de film! Het is een musical, een echte musical, dus de tekst van de liedjes is een deel van het script en dat maakt de muziek onafscheidelijk van de film. “Ding Dong The Witch Is Dead” is een hilarisch stukje musicalmuziek, waarvan ik werkelijk versteld sta. Wat een lef om zo’n macabere en grimmige tekst op zo’n vrolijk melodietje te laten zingen door honderden felgekleurde mini-mensjes. Schitterend! Naast al die typische “script wordt muziek”-liedjes, betoverde de beeldschone Judy Garland in de rol van Dorothy, echt wel iedereen toen ze het dromerige “Over The Rainbow” zong met haar prachtige, breekbare stemmetje. De componist Harold Arlen moest samen met filmproducent Arthur Freed dan wel wat moeite doen om ervoor te zorgen dat filmmagnaat Louis B. Mayer – die het liedje te traag vond in vergelijking met de andere songs – ermee akkoord ging het liedje niet alleen in de aftiteling maar ook in de film te gebruiken, maar gelukkig draaide dat allemaal goed uit!

Somewhere over the rainbow, way up high, there's a land that I heard of once in a lullaby.

Somewhere over the rainbow, skies are blue, and the dreams that you dare to dream really do come true.

Someday I'll wish upon a star and wake up where the clouds are far behind me. Where troubles melt like lemon drops away above the chimney tops, that's where you'll find me.

Somewhere over the rainbow, bluebirds fly. Birds fly over the rainbow. Why then, oh why can't I?

If happy little bluebirds fly beyond the rainbow, why, oh why can't I?